Pages

Monday, March 21, 2016

Kisah‬ Maulānā Ahmad Shāh al-Muradabadī dan Solat Tahajūdnya.

Dalam satu safar, Maulānā Ahmad Shah telah bersama dengan Maulānā Ihtisham al-Hasan al-Kāndhalawī untuk ke satu kawasan. Maulānā Ahmad Shāh telah melantik Maulana Ihtisham sebagai amir perjalanan mereka kerana Maulānā Ahmad Shāh telah pun tua dan tidak berdaya untuk memikul tugasan sebagai amir.


Ketika dalam perjalanan tersebut, Maulānā Ahmad Shāh terkena serangan cirit-birit. Penyakit tersebut telah menganggu tumpuan Maulānā Ahmad Shāh dalam safar tersebut. Adalah menjadi amalan beliau iaitu untuk mengekalkan wudhu harian beliau. Disebabkan cirit - birit tersebut, beliau terpaksa memperbaharui wudhu beliau.

Maulānā Ahmad Shāh selalu mengerjakan solat tahajud. Walaupun keadaan kesihatan beliau kian merosot tetapi beliau tetap istiqomah bangun di waktu malam untuk mengerjakan solat tahajūd.

Melihat keadaan beliau yang kian uzur tetapi masih lagi dalam keadaan berkeinginan untuk mengerjakan solat tahajūd telah mengusar dan merisaukan Maulānā Ihtisham. Beliau berfikir jika keadaan Maulānā Ahmad Shāh dibiarkan berterusan sebegini pastinya akan membinasakan diri beliau lagi.

Lalu Maulānā Ihtisham berkata, " wahai Maulānā Ahmad Shāh, " saya ini amir perjalanan tuan sekarang, sekarang dengan perintah amir, saya memerintahkan tuan supaya tidak bangun lagi untuk bersolat tahajūd sepanjang safar kita ini kerana hal ini akan membinasakan lagi keadaan kesihatan tuan ". Maulānā Ahmad Shāh hanya mendiamkan sahaja perintah amir perjalanannya itu.

Berlalu suku daripada malam dalam keadaan sunyi sepi, dalam keadaan tidur, Maulānā Ihtisham dikejutkan dengan satu pegangan tangan di kaki beliau. Apabila beliau melihat perkara tersebut, beliau mendapati bahawasanya yang memegang kaki beliau ialah Maulānā Ahmad Shāh. Dalam keadaan menangis, Maulānā Ahmad Shāh memegang erat kaki beliau sambil menangis lalu berkata, wahai Amir perjalanan saya," saya ingin memohon kepada tuan satu permintaan sahaja iaitu izinkan saya untuk mengerjakan solat tahajūd" Maulānā Ahmad Shāh berkata lagi " sejak 57 tahun yang lalu ketika saya mula mengambil bai'ah dari Maulana Rashīd Ahmad al-Gangohī, saya tidak pernah meninggalkan solat tahajūd, tetapi tuan telah melarang saya untuk mengerjakannya, oleh itu saya memohon atas nama Maulānā Rashīd Ahmad al-Gangohī supaya tuan membenarkan saya mengerjakannya". " Apakah nilainya kehidupan ini apabila berlalu waktu tahajūd tetapi saya tidak mengambil faedah daripadanya ".

Mendengar rayuan ini, lalu Maulānā Ihtisam menangis dengan teresak-esak dan membenarkannya mengerjakan solat tahajūd.

Rujukan
(Maulānā) Muhammad Rahmatullah al-Kashmiri, Maslak Ulamā Deoband aur Hubb' Rasulullah صلى الله عليه وسلم . terbitan Ta’limi Board, (2013), hlm 7-8.

P/s: kisah ini bukan terjadi di zaman 1000 atau 500 tahun yang lalu tapi ianya berlaku lebih kurang 90 tahun yang lalu ja, tetapi masyallah kecintaan mereka, mujahadah mereka dahsyat untuk agama. Semoga Allah سبحانه و تعالى memberikan hidayah untuk mengikuti kehidupan mereka.

No comments:

Post a Comment

Jika mahu memberikan komentar, silakan, berilah komentar dengan menggunakan laras bahasa yang sopan dan penuh beradab. Segala komentar yang menyelisihi laras bahasa sopan dan adab, insyallāh akan dipadam oleh team admin.